ELSA EN FRANCOIS

Dit was ’n koue troue in Mei 2021 waar ons twee ontmoet het. Sommer vroeg het ons mekaar raakgesien en mekaar gesoek sonder dat ons geweet het - ons soek mekaar…

Erens die aand stap ek en Francois verby mekaar en ek hoor “Was jy in Outeniqua gewees?” (Ek was nie vir die wat wonder.) So kuier ons later bietjie saam en dit was dit…ek het dadelik na die troue my ma vertel dat ek DIE MOOISTE MAN OOIT by die troue gesien het, maar ek het gedink dis natuurlik weer een van daai “good ones that got away”. Plus Pretoria en Porterville was bietjie ver van mekaar af.

​

Ek het al my vriende vertel van die meisie saam met wie ek by die troue gekuier het, aan wie ek nie kon ophou dink nie. Ek kon nie glo ek het my kans gemis om mekaar beter te leer ken nie, en dat ek haar seker nooit weer gaan sien nie.

​

So gaan twee jaar verby en ons begin weer gesels. Hierdie keer was ons nóg verder van mekaar en nou in verskillende lande, een is in Spanje en een in Oman! Na ’n jaar van Whatsapps en 4 ure se tydsverskil tussen ons twee is ons albei weer in Suid-Afrika en besluit ons om ’n plan te maak om mekaar te sien.

​

Francois nooi my saam met sy familie Kruger toe vir ń week. Ek het ingestem, maar die voorwaarde was Francois moes eers kom kuier in Porterville. 

So vlieg ek af om vir Elsa te gaan kuier. Ek ry by hulle plaas in en skielik is ek vreeslik op my senuwees (dis mos net ń kuier). Min het Francois hier geweet dat ek net so op my senuwees was…so dat ek my amper weer voorgestel het! Ons groet en sy maak ń opmerking dat ons “mos” al mekaar gesien het, ek het gedink dis vreeslik snaaks. Dit was een van die gemaklikste en lekkerste naweke. 

​

Die wildtuin kuier wat oorspronklik ń week sou wees, verander in twee van die beste weke saam. Ons kon net nie genoeg van mekaar kry nie. Na Elsa in Pretoria gekuier het, het ons gevoel dis nog te kort. Francois besluit om weer vir twee weke in die Kaap te gaan kuier en so is ons vir ń maand bymekaar. Dit was onwerklik dat ek weer so ver weg van haar af moes wees. Die oggend by die lughawe op pad terug Oman toe, begin ek al beplan aan ń ring, want hierdie vrou gaan ek trou.

​

Ons twee sê altyd dat ons vir mekaar bekend gevoel het en dit voel werklik of ons mekaar al jare ken. Daar is ’n soort rustigheid tussen ons. Ons storie vol mooi het ons weer kom wys dat dinge gebeur wanneer die tyd reg is, God se tyd.